Het is lang niet altijd nodig om elkaar te zien voor een coachingsessie. Soms werkt een mailwisseling net zo goed. Dit verhaal is oud, maar nog steeds actueel voor mensen met jonge kinderen.
Mienke, mijn zoontje is echt heel schattig en lief, maar ook wel wat verwend. Hij heeft zijn eigen badkamer waar ik speciaal voor hem een jongenswasmandje heb neergezet; een stoere rieten bak. Aan het uiterlijk van dat ding kan het dus niet liggen dat ik daar zijn beremspoorde onderbroeken, met vuil beplakte buitenschoolse opvangsokken, gemolde en bemodderde spijkerbroeken en ketchup bevlekte t’shirts maar zelden aantref. Normaal gesproken kom ik alleen maar op zijn kamer als het ’s avonds donker is en ik mijzelf wijs maak dat hij in een oase van reinheid slapen. Maar eens in de zoveel tijd ontkom ik er niet aan om toch zijn kamer schoon te maken. Het probleem is dan dat ik eerst een kwartier bezig ben om de onderbroeken uit de lamp te trekken, de sokken vanachter de plinten en de spijkerbroeken uit de bak lego. Dus geef eens een tip: hoe zorg ik ervoor dat stinkende kleren in de wasmand gaan zonder dat ik hoef te schreeuwen?
Darling! Blijkbaar kan dit kind erg goed luisteren, want hij doet namelijk precies wat jij hem geleerd hebt… Niets, nada, niente! En hij zal dat gedrag niet gaan veranderen zolang jij het een fijne bezigheidstherapie vindt om zelf op zoek te gaan naar sokken, onderbroeken en andere vieze was. Jouw zoon weet ondertussen haarfijn wat hem, vaak op de meest onhandige tijden te wachten staat: een hysterische moeder op de overloop, een minuutje aanhoren dat hij nu echt, écht z’n was in de wasmand moet doen en dan snel over tot de orde van de dag. Hij luistert lief, belooft beterschap en zal misschien die avond z’n onderbroek in de wasmand gooien. En de volgende dag is hij het ‘vergeten’ dus pak jij die ene onderbroek gewoon even op. En zo heb jij – lieve schattebout – dus je eigen monster gecreëerd! Gooi die design-wasmand dus gerust de deur uit, want daarmee ga je de situatie niet veranderen.
Wat gaat er hier mis? Stel dat jij voor een baas zou werken, die jou alleen schuimbekkend en ímpulsief vertelt wat er van je verwacht wordt… Hoeveel kans bestaat er dan dat jij een blije en effectieve werknemer bent? In jouw gezin werkt het niet anders… Je bent tot nu toe die rotbaas geweest die, dreigend met hel en verdoemenis, zijn medewerkers loopt rond te cheffen.
Dus wat kan je doen? Zet dat joch vanavond eens even rustig aan tafel, geef hem een glas limonade en ga aan de slag met jullie allereerste werkoverleg. Wie doet wat hier in huis? Wat verwacht jij van jouw kind en wat mag hij van jou verwachten? Ik neem bijvoorbeeld aan dat hij van jou verwacht dat je elke dag iets eetbaars op tafel zet. Erger nog, er zal waarschijnlijk een opstand uitbreken als jij dat een dagje ‘even vergeet’! Eten maken is dus blijkbaar JOUW taak. En zo hebben kinderen op hun beurt OOK taken. Bepaal dus wat die taken zijn en leg die vast op papier. De volgende keer dat hij vergeet om vuile was in de wasmand te mikken, dan hoef jij hem alleen maar te wijzen op zijn verantwoordelijkheid. En nee, je neemt het NOOIT meer van ze over. Ook al moeten ze de volgende dag in hun blote kont naar school.. Jij wast alleen wat er in de wasmand ligt, verder helemaal niets!
Heb je opvoed- of opruimtips nodig? Geef maar een seintje, dan kijk ik met je mee.