Soms zetten wij onszelf vast doordat we aannemen dat iets waar is. “Zij vindt vast…” of “Hij denkt zeker dat…” Lieve mensen, hier is ruimte voor onderzoek! Want is het werkelijk waar? Of maak je het jezelf alleen maar lastig…
“Mijn vrouw is boos op me omdat ik nooit iets doe in huis.” Verongelijkt zakt de man in zijn stoel en kijkt langs me weg. Ik sta op, geef hem een kop koffie en bereid me voor op een mooi gesprek.
“Klopt het dat je nooit iets doet in huis?” vraag ik hem.
Wat er volgt is een boze uiteenzetting van zaken die hij allemaal moet doen. Hij komt óm in het werk, gelukkig maar. Maar daarnaast heeft hij zijn vrijwilligerswerk, de voetbal op zaterdag en ook z’n moeder heeft aandacht nodig. Hij roert zijn koffie en neemt een te grote, hete slok… Ook dát nog!
“Wat vind jij van je vrouw, als zij zegt dat jij nooit iets in huis doet?”
Hier hoefde hij niet lang over na te denken… “Wat een takkewijf! Ze is zelf hartstikke lui, ze heeft altijd overal commentaar op en zeurt over werkelijk álles. Die kerels van haar vriendinnen doen het beter: Die doen geen zak! Ik onderhoud tenminste nog de tuin en doe ook nog eens alle boodschappen, gewoon omdat ik de auto heb en zij geen zin heeft om te fietsen.”
“Is het waar dat ze boos op je is omdat jij nooit iets in huis doet?”
Hier moest de man even over nadenken. En toen stak hij van wal: “Ja natuurlijk is het waar! Ik sta nog met m’n jas aan en dan begint het al, het gemekker. Dat ze altijd alles alleen moet doen. Nou, lekker doen dan. Ik neem eerst even een biertje!
“Kan je zéker weten dat je vrouw boos op je is omdat jij nooit iets in huis doet?”
Zeker weten? Ja, wat denk je dán dat ze bedoelt met dat constante getrek en gezeik? En laten we even eerlijk zijn… ik zit al weken op het strafbankje in de slaapkamer, als je begrijpt wat ik bedoel… En daar wordt het allemaal niet gezelliger op!
“Zou het kunnen dat ze niet boos is, maar dat er iets anders aan de hand is?”
Mwha… ja, dat kan. Ze zegt namelijk nooit wat er precies aan schort.
“Wat gebeurt er in jouw hoofd als je de gedachte gelooft dat ze boos op je is?”
Dat maakt me razend! Wie is zij om boos op mij te zijn?! Echt, ik ga dan liever de kroeg in met m’n maten. Dan heeft ze meteen een reden om boos op me te zijn. Soms hè, vraag ik me wel eens af of ik het nog wel zo leuk vind, getrouwd zijn met haar. Ik doe het toch nooit goed, ik ben blijkbaar een zak die thuis niks doet ofzo…
“Zeg, stel je nou eens voor dat je die gedachte NIET had… hoe zou jij je dan voelen”
Als ik zou denken dat ze niet boos op me was? Dat ze alleen maar moe en gestrest is ofzo?? Ja, dán zou ik haar wel willen helpen. Eens kijken hoe we het kunnen oplossen wellicht. Heus, ik ben echt niet te beroerd om even iets te doen hoor…
Waar had de man meer last van: Van de boosheid van zijn vrouw of van de aannames die hij zelf deed, zonder die te checken bij zijn vrouw? En hoe vaak doen we dit zelf niet? We dénken dat we weten wat de ander denkt maar vergeten om even te vragen of het waar is. Toen de man inzag dat hij eigenlijk niet eens zeker wist wat er aan de hand was, ging hij die avond het gesprek met haar aan. Wat er volgde was een prettige verzoening… en dat strafbankje kan weer de kast in!
Schiet jij ook wel eens in aannames? Laten we daar samen eens naar kijken.