Toch even een stukje over corona. Ik kom er gewoon niet onderuit want sinds maart 2020 is dit waar ieder gesprek over gaat. Wat in 2019 nog een biermerk was, is nu een eng virus waardoor de hele wereld op z’n kop is gezet. Vriendengroepen vallen uiteen en de maatschappij wordt verdeeld tussen hen die wél en hen die níet gevaccineerd zijn
In mijn praktijk kom ik beide smaken tegen. De mensen die zo goed als maar mogelijk zich aan de door de regering en het RIVM opgelegde maatregelen houden. Ze houden afstand bij binnenkomst, nemen geen kop koffie van me aan, hoesten in hun elleboog en weten zeker: we doen dit voor elkaar want alleen sámen kunnen wij de oorlog tegen het coronavirus winnen. Daarnaast zie ik ook mensen die ondertussen een groot deel van hun dag wijden aan het lezen en analyseren van allerhande artikelen over virussen en die hun zondag doorbrengen op het Museumplein of in Den Haag. Deze groep is juist huiverig om de, volgens hen nog niet afdoende geteste vaccins te nemen en voelen zich in het verdomhoekje van de maatschappij geplaatst.
Beide kanten hebben stress. Stress omdat er iets gebeurt waar geen mens grip op heeft. Volgens mij is iedereen een beetje (of juist heel erg) bang. Bang voor het virus waaraan je kunt doodgaan, bang voor het vaccin waardoor je gruwelijke bijwerkingen kunt krijgen, bang voor tekorten in de supermarkt, bang voor uitsluiting bij de bioscoop. Bang voor baanverlies. Bang voor gezichtsverlies…
Bottom line: We zijn aan beide kanten van de streep hartstikke bang.
Maar stel je nou eens voor dat je NIET bang was? Niet bang voor het virus, maar ook niet bang voor een prik. Niet bang om te knuffelen en ook niet bang dat je hiermee je opa vermoordt. Niet bang voor mondmaskers en ook niet bang voor een niezende supermarktbezoeker… Niet bang om te worden uitgesloten en ook niet bang om uit te sluiten. Dus nergens bang voor… Wat zou je dan doen?
Wat zou je doen als je niet bang zou zijn… deze vraag kan je altijd stellen, in iedere situatie. Blijf ik bij mijn baas of is een sabbatical wat ik nodig heb? Ga ik verhuizen of is een verbouwing al genoeg? Waag ik de sprong of toch nog even niet?
Weet jij soms het antwoord niet? Laat het me dan weten, ik kijk graag met je mee.