“Mijn vrouw is boos op me omdat ik nooit iets doe in huis.” Verongelijkt zakt de man in zijn stoel en kijkt langs me weg. Ik sta op, geef hem een kop koffie en bereid me voor op een mooi gesprek.
“Klopt het dat je nooit iets doet in huis?” vraag ik hem.
Wat er volgt is een boze uiteenzetting van zaken die hij de laatste tijd allemaal had ondernomen. Hij komt óm in het werk – als dakdekker zou hij wel 80 uur per week kunnen werken – dus daar gaat al heel veel tijd heen. Daarnaast heeft hij zijn vrijwilligerswerk, de voetbal op zaterdag, dat ene middagje vissen en ja, ik wil goddomme ook gewoon even de Formule1 kijken! Hij roert zijn koffie en neemt een te grote, hete slok. Ook dát nog!
“Wat vind je van je vrouw, als zij zegt dat jij nooit iets in huis doet?”
Hier hoefde hij niet lang over na te denken… Wat een takkewijf is het toch! Ze is zelf hartstikke lui, ze heeft altijd overal commentaar op, ze zeurt over dingetjes die geen mens iets interesseert en ze weet – zodra ik even ga zitten – zonder uitzondering áltijd wel weer wat te bedenken wat NU door mij gedaan moet worden. Ze zou gewoon eens bij haar vriendinnen moeten vragen hoeveel hun vent in huis doet: Geen zak! Ik onderhoud tenminste nog de tuin en doe ook nog eens alle boodschappen, gewoon omdat zij geen zin heeft om even op de fiets te springen.
“Is het waar dat ze boos op je is omdat jij nooit iets in huis doet?”
Hier moest de man even over nadenken. En toen stak hij van wal: Ja natuurlijk is het waar! Ik sta nog met m’n jas aan en dan begint het al, het gemekker. Dat ze geen tijd heeft gehad om op te ruimen en dat ze ook altijd alles alleen moet doen. Nou, lekker laten gaan dan. Ik neem eerst even een biertje!
“Kan je zéker weten dat je vrouw boos op je is omdat jij nooit iets in huis doet?”
Zeker weten? Ja, wat denk je dán dat ze bedoelt met dat constante getrek en gezeik? En laten we even eerlijk zijn… ik zit al weken op het strafbankje in de slaapkamer, als je begrijpt wat ik bedoel… En daar wordt het allemaal niet gezelliger op!
“Zou het kunnen dat ze niet boos is, maar zich gewoon een beetje overvraagd voelt? Of niet gehoord? Of wellicht nog iets anders..?”
Mwha… ja, dat kan. Ze zegt namelijk nooit wat er precies aan de hand is.
“Wat gebeurt er in jouw hoofd als je de gedachte gelooft dat ze boos op je is?”
Dat maakt me razend! Wie is zij om boos op mij te zijn?! Echt, ik ga dan liever de kroeg in met m’n maten. Dan heeft ze meteen een reden om boos op me te zijn. Soms hè, vraag ik me wel eens af of ik het nog wel zo leuk vind, getrouwd zijn met haar. Ik doe het toch nooit goed, ik ben blijkbaar een zak die thuis niks doet ofzo…
“Zeg, stel je nou eens voor dat je die gedachte NIET had… hoe zou jij je dan voelen”
Als ik zou denken dat ze niet boos op me was? Ja, dán zou ik haar wel willen helpen ofzo. Eens kijken hoe we het kunnen oplossen wellicht. Heus, ik ben echt niet te beroerd om even iets te doen hoor…
Waar had de man meer last van: Van de boosheid van zijn vrouw of van de aannames die hij zelf deed, zonder deze te checken bij zijn vrouw? En hoe vaak doen we dit zelf niet? We dénken dat we weten wat de ander denkt en voelt maar vergeten meestal om even te vragen of het waar is. Toen de man inzag dat hij eigenlijk niet eens zeker wist wat er aan de hand was met zijn vrouw, ging hij die avond het gesprek met haar aan. Wat er volgde was een prettige verzoening… en dat strafbankje kan weer de kast in!